تمام ساختمان ها حرارت را توسط پنجره ها اتلاف می نمایند.ولی شیشه هایی وجود دارند که از لحاظ مصرف انرژی بسیار کارا هستند و می توانند دمای خانه را متعادل سازند.
شیشه های دو جداره می توانند میزان مصرف و هزینه انرژی را پایین بیاورند ضمن اینکه آلودگی حاصل از کربن را نیز کم کنند. شیشه های دوجداره سدی در برابر سروصدای خارج از منزل را نیز بوجود می آورند.
شیشه های دوجداره چگالی آب پنجره ها را کم می کنند. چگالی آب قطره هایی را روی شیشه بوجود می آورد که باعث از بین رفتن چارچوب پنجره ها می شود و آلودگی را نیز به دنبال دارد.
میزان استفاده از انرژی و هزینه های مرتبط با آن در خانه ها متفاوت است که پنجره ها در میزان مصرف انرژی نقش مهمی را ایفا می کنند. پنجره هایی که عایق هستند به طور معمول 20 سال تاریخ مصرف دارند.
شیشه های دوجداره که به طور معمول فاصله بین آنها 16 سانتی متر می باشد از دو لایه شیشه تشکیل می شود که معمولا بین دو لایه شیشه هوا وجود دارد که در اغلب موارد تخلیه می شود و در مواردی نیز بوسیله یک گاز دیگر پوشش داده می شود.ساختار اینگونه از شیشه ها به نحوی است که یک عایق حرارتی را بوجود می آورد که از اتلاف گرما ممانعت به عمل می آورد. امروزه شیشه های سه جداره نیز وجود دارند که بهتر از شیشه های دوجداره نمی باشند ولی برای اتلاف کمتر انرژی از آنها نیز استفاده می شود.
دربین شیشه های دوجداره شیشه هایی که گسیل کمتری برای نور دارند دارای بازدهی بهتری از لحاظ مصرف انرژی را دارا می باشند. در پنجره هایی که از این نوع شیشه استفاده می کنند مقدار کمی اکسید اندود شده را دارا می باشند.
پنجره هایی که از این مدل شیشه در آن به کار می رود نور و گرما را جذب می کنند اما حرارت اجازه خروج نمی یابد.
در فضای بین لایه ها از گازهایی همچون کریپتون یا آرگون استفاده می شود.
برای جدا کردن دو لایه شیشه از یکدیگر از مواد مختلفی استفاده می شود ولی در پنجره هایی که از کیفیت بالاتری برخوردار هستند معمولا مقدار کمتری از فلز در آن استفاده می شود.